Kaç kez: ‘Keşke hiç bulaşmasaydım, altından kalkamayacağım bu işe hiç girişmeseydim...’ diye pişmanlıklar yaşadım... Ama kaç kez de: ‘Bunu ancak ben yapabilirdim!’ diye öykünüp durdum! Kaç yılımı aldı diyemeyeceğim, yıllarımı çaldı, yedi, bitirdi, arkasında azıcık soluk alacağım bir menfez, bir delik bırakmadan havasız, oksijensiz, karanlık mağaralarda bıraktı beni bu yazılar, her sayfası ruhumu daralttı! Yepyeni dünyalara kanat çırptırdı! Kaç yıldır beynimin damarlarından süzülen, yüreğimi kızgın demirlerle dağlayan bu yazıların kaçta kaçı benim, kaçta kaçı başkalarının ve bunlar nerede başlar, nerede biter? Yoksa tümünü başkaları mı yazdı ya da yazdırdı, yoksa ben mi ürettim baştan başa bu öyküleri? Öykünmeden söylemek gerekirse; geçmişini unutmuş bir hasta gibiyim... Beni dinlerseniz sizler de okumayın bunları... Bu giriş ya da önsöz yazısını okuyunca atın bu kitabı, yırtın, yok edin, imha edin! Parçalayın! En iyisi yakın ve külünü sonsuz gökyüzüne de savurmayın, onları yedi kat yerin dibine gömün! Nefretle sevgiyi, korkuyla cesareti, yaşama sevinciyle intihar içgüdüsünü, narsisizmle ince gönül enginliğini, inançla inançsızlık çelişkisini ve yeryüzünün tüm lanet ve dualarını, yani kısaca insanı anlatan bu ölümcül yazıları yakıp külünü dünya dışına, dünyamız dışına savurun gitsin! Belki bu günah küllerinden bir sevgi, hoşgörü, bilinç, us, izan tomurcuğu filizlenir de yayılır dünyamızın üstüne...” Kaderin Romanı, kendine has üslubu, çarpıcı kurgusu ve ayrıntılarla örülmüş incelikli dokusuyla, okurunu, duygu ve düşünce âleminin uçlarında, eşsiz bir yolculuğa çıkarıyor...
Tanıtım Metni